اول:

خورشید،عصا زنان زمین آمده است

با پشت خمیده و حزین آمده است

دیگر رمقی برای تابیدن نیست

انگار-دوباره-اربعین آمده است

دوم:

آن روز پیرمرد مدام حرف مرگ می‌زد.

گلایه بسیار داشت،اما فقط کمی سفره دلش را باز کرد.از اینکه هنوز ازدواج نکرده و وظیفه اصلی‌ پرستاری مادر است،از اینکه خالق هری‌پاتر کجاست  و او کجاست،از اینکه چخوف را دیوانه‌وار  دوست دارد و ده‌ها حرف دیگر که یادم نیست.

گفتم:« می‌خواهم برایتان تیتر بزنم«منوچهر نگو،یه دسته گل»بی احترامی که نیست؟»دستی به انبوه سبیل‌هایش کشید و گفت:«نه آقا! بزن صفا کن.»

برای شادی روحش دعا کنید حتما.