گدا...
گنج زر گر نبود کنج قناعت باقی است آنکه آن داد به شاهان به ((گدایان)) این دادگدا...
گنج زر گر نبود کنج قناعت باقی است آنکه آن داد به شاهان به ((گدایان)) این داداتصال
دوشنبه 24 مهر 1385
شب های قدر است دیگر!
یک عمر به عشق باده در خم کردیم
با پای پیاده مقصد قم کردیم
امروز ولی بوی تعفن داریم
گرمابه توبه را چرا گم کردیم؟!
.
.
.
عکس به هیچ وجه تزئینی نیست!
تب!
پنجشنبه ۶مهرماه سال 1385
قسم نخوردم که همیشه رباعی بگم
این بار به جای ۲ بیت ۲۰ بیت گفتم
احوالات خودمونه!
میخام بگم یه حرف راستی راستی خیلی بده این تب ژورنالیستی
همون روزی که مطلبش چاپ میشه طرف دیگه کاتول تر از پاپ میشه!
فکر میکنه آخر ژورنالیسته پای همه عقائدش وا میسته
کبر و غرور ز هیکلش میباره محل سگ به آدما میذاره
موبایلشو جواب نمیده زود زود بعدش میگه : توی همایشی بود!
فکر میکنه که معتمد نژاده مثلشو مادر فلک نزاده
ریش میذاره نصفه و نیمه کاره کلاه کج روی سرش میذاره
مردم میشن گله بی سوادی اون میزنه حرفای انتقادی
حرفای لاتین میاره تو حرفاش از اون به بعد father میگه به باباش!وب میزنه با اسمای عجیبی نظر میدن براش که تو ادیبی!
لینک میده تا گنده بشه خیلی زود از کافه تیتر بگیر برو تا بهنود
بی بی سی و سی ان ان و زیادات اساتید علوم ارتباطات
اون که نداره حتی دو زار سواد از اون به بعد به قندی میگه استاد!
با صد هزار ناز و دو صد کرشمه بیکاریاش میره به نشر چشمه
دو روز بعد حرفای خاص میزنه - شرمنده ام- با هم لاس میزنه
سیگار میاد روی لب قناسش میشکنه زود حرمت سن و سالش
اهل صفا و بازی و خنده نیست بدتر از اون خدا رو هم بنده نیست
دروغ ، دورغ، دروغ، دروغ هزار تا میباره از زبان و از سراپا
دنیای ما خیلی داداش تاریکه مرز خدا و دشمناش باریکه
زندگیمون فنا نشه تو برگه یادت نره آخر دنیا مرگه